Vrijdag: Over persruimtes en de rechten van pinguins

Na de testreportage van gisteren was het vandaag tijd voor het grote werk. De reportage voor zaterdag zou vandaag moeten gedraaid worden, zo kwamen we tot de conclusie tijdens de redactievergadering. En dat gegeven bracht op zich al een heleboel stress met zich mee, want hoe je het ook draait of keert, het echte werk is nogal wat andere koek dan de testreportage die we gisteren gemaakt hebben.

Ons eerste onderwerp verzinnen liep ook niet meteen van een leien dakje. We hadden genoeg creatieve ideeën, dat was het probleem niet zo, maar de vraag was telkens weer hoe we die metamedia erin gingen verwerken op een manier dat het ook nog interessant bleef voor jongeren. Een moeilijke, maar daarom niet onmogelijke opdracht. Na het weglachen van de belachelijkste ideeën, kwamen we op het concept persaccreditaties en backstagepasjes voor jounalisten. Hoe gemakkelijk of moeilijk het is om als 'een' journalist van 'een medium' ergens gratis binnen te komen.

Na enkele telefonische pogingen, die ons spijtig genoeg geen gratis kaarten opleverden, behalve dan via een zekere Herman De Deurwaarder, was het duidelijk dat we iets verkeerd hadden gedaan. We zijn dan ook ons licht gaan opsteken bij dé ervaringsdeskundige bij uitstek, de nu al legendarische Vroemvroem.

Vroemvroem, de man die naar eigen zeggen bij elk evenement al dan niet backstage bij de groten der aarde kan komen, heeft ons dan ingeleid in de wondere wereld van het... we zullen het maar houden op een soort van ticket-dodging. Toen tijdens het interview bleek dat het zijn ambitie was om tegen 2009 met een nieuwe partij naar de verkiezingen te stappen, was het hek van de dam. Heeft u wat afgekeken van Lijst Dedecker, Vroemvroem? Van één ding ben ik al zeker: zijn campagne zal inslaan als een bom. Hoe kan het ook anders, als je pleit voor de annexatie van Benidorm door Vlaanderen, of voor het recht van pinguins om afgeslacht te worden. Enkele sfeerbeelden :

Na alle tips en hints die we van Vroemvroem gekregen hadden, is het ons dan uiteindelijk gelukt om in de persruimte van Boomtown te komen. Ons was champagne, hapjes en zelfs een chocoladefontein beloofd. Onze teleurstelling was dan ook erg groot toen bleek dat van al dit moois er maar bitter weinig realiteit werd. Wel is het zo dat Boomtown een erg mooie pers/vip-ruimte heeft, maar drankjes en dergelijke bleken niet zo erg gratis te zijn. Het enige voordeel voor journalisten die zich eens wilden laten verwennen, was het decor, dat - ingekleed als Zwitserse berghut - toch zeer mooi was, net zoals vorig jaar.

Blue Note Festival zal haar journalisten wel wat beter pamperen, dat dachten we tenminste, dus trokken we naar de andere kant van Gent, op zoek naar wat journalistieke luxe. De persruimte was ginds al beter voorzien van drankjes en andere sappigheden, maar ook nu bleek dat het een mythe is dat journalisten en masse worden omgekocht door de organisatoren van festivals. Zou het dan toch niet zo erg gesteld zijn met de objectiviteit van de media?

- Vincent